Termistor, komponent półprzewodnikowy, charakteryzuje się ekstremalną wrażliwością oporu na zmiany temperatury.Jest podzielony na dwa typy w oparciu o współczynnik temperatury: termistor termistorowy dodatni współczynnik temperatury (PTC) i termistor ujemnego współczynnika temperatury (NTC).Termistor NTC, znany z możliwości pomiaru temperatury, kontroli i kompensacji, jest powszechnie rozpoznawany jako czujnik temperatury.I odwrotnie, termistor PTC, choć również stosowany do pomiaru temperatury i kontroli, podwaja się jako element grzewczy i funkcjonuje jako „przełącznik”.Połącza rolę wrażliwego elementu, grzejnika i przełącznika, zdobywając mu pseudonim „przełącznik termiczny”.
Zagłębianie się w termistor NTC, jest zdefiniowany przez jego ujemny współczynnik temperatury, co oznacza, że jego odporność znacznie zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury.Ta cecha sprawia, że komponenty NTC są popularne w mechanizmach miękkiego startu, a także automatyczne obwody wykrywania i sterowania w małych urządzeniach gospodarstwa domowego.Z drugiej strony termistor PTC wykazuje skorygowany współczynnik temperatury, w którym opór eskaluje wraz z temperaturą, stąd częste stosowanie w automatycznych obwodach sterowania.
Termistor NTC jest ceramicznym półprzewodnikiem, wrażliwy na ciepło kryształ spiekany z mieszanki tlenków metali, głównie manganu, kobaltu i niklu.Jego wartość odporności na zero mocy odwrotnie odnosi się do własnej temperatury komponentu.Zasadniczo termistor jest wrażliwym na ciepło rezystor półprzewodnikowy, dostosowując jego opór w odpowiedzi na zmiany temperatury w samym komponencie.
Skupiając się na termistorze ujemnym współczynnik temperatury (NTC), jego zerowy rezystor mocy (RT) w określonej temperaturze (t) jest zdefiniowany jako wartość rezystancyjna w prądzie prądu stałego, w którym zużycie energii jest minimalne.Jeśli moc zostanie zmniejszona, szybkość zmiany oporu pozostaje poniżej 0,1%.Stała materiału (B), inny kluczowy parametr, jest obliczany przy użyciu wzoru opartego na dwóch specyficznych temperaturach otoczenia (przy użyciu temperatury bezwzględnej K): B = LN (R1/R2)/(1/T1-1/T2).Zazwyczaj określane przy T1 = 298,15K i T2 = 323,15K lub 358,15 K, wartości B zwykle wynoszą od 2000 do 6000 K.Im większa wartość B, tym wyższa szybkość zmiany rezystancji na 1 ° C.
Współczynnik rozpraszania (δ) reprezentuje moc wymaganą przez termistor NTC w celu zwiększenia jego temperatury o 1 ° C poprzez samongalowanie, zwykle wyrażane w MW/° C.Jest to obliczane przez δ = V × I/ (T-T0).Wreszcie, termiczna stała czasowa (τ) to czas wymagany, aby termistor poddał się zmianie temperatury 63,2% różnicy między początkową temperaturą T0 a końcową temperaturą T1 w warunkach zerowej mocy, zwykle mierzonej w sekundach (ów).