یک ترمیستور ، یک مؤلفه نیمه هادی ، با حساسیت شدید مقاومت آن به تغییرات دما مشخص می شود.بر اساس ضریب دما به دو نوع طبقه بندی می شود: ضریب دمای مثبت (PTC) ترمیستور و ضریب دمای منفی (NTC).ترمیستور NTC ، که به دلیل اندازه گیری دما ، کنترل و قابلیت جبران خسارت شناخته شده است ، به طور گسترده ای به عنوان یک سنسور دما شناخته می شود.در مقابل ، ترمیستور PTC ، در حالی که برای اندازه گیری و کنترل دما نیز استفاده می شود ، به عنوان یک عنصر گرمایش دو برابر می شود و به عنوان "سوئیچ" عمل می کند.این نقش یک عنصر حساس ، بخاری و سوئیچ را ادغام می کند و آن را به عنوان "سوئیچ حرارتی" به دست می آورد.
با توجه به ضریب دمای منفی آن ، با ضریب دمای منفی آن تعریف می شود ، دلالت بر این دارد که با افزایش دما ، مقاومت آن به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.این صفت باعث می شود اجزای NTC در مکانیسم های شروع نرم و همچنین مدارهای تشخیص خودکار و کنترل در لوازم خانگی کوچک محبوب شود.از طرف دیگر ، ترمیستور PTC ضریب دمای اصلاح شده را نشان می دهد ، جایی که مقاومت با دما افزایش می یابد ، از این رو استفاده مکرر آن در مدارهای کنترل خودکار است.
ترمیستور NTC یک نیمه هادی سرامیکی است ، کریستالی حساس به گرما که از ترکیبی از اکسیدهای فلزی ، غالباً منگنز ، کبالت و نیکل سینتر می شود.مقدار مقاومت صفر قدرت آن به طور معکوس به دمای خود این مؤلفه مربوط می شود.در اصل ، ترمیستور یک مقاومت نیمه هادی حساس به گرما است و مقاومت خود را در پاسخ به تغییرات دما در خود مؤلفه تنظیم می کند.
با تمرکز بر ضریب دمای منفی (NTC) ، مقاومت صفر آن (RT) در دمای خاص (T) به عنوان مقدار مقاومت تحت جریان DC تعریف می شود که در آن مصرف برق حداقل است.اگر قدرت بیشتر کاهش یابد ، میزان تغییر در مقاومت زیر 0.1 ٪ باقی می ماند.ثابت ماده (B) ، یک پارامتر اصلی دیگر ، با استفاده از یک فرمول مبتنی بر دو دمای خاص محیط (با استفاده از دمای مطلق K) محاسبه می شود: B = LN (R1/R2)/(1/T1-1/T2).به طور معمول در T1 = 298.15k و T2 = 323.15k یا 358.15k تعیین می شود ، مقادیر B به طور کلی از 2000 تا 6000k متغیر است.هرچه مقدار B بزرگتر باشد ، میزان مقاومت در هر 1 درجه سانتیگراد بیشتر می شود.
ضریب اتلاف (δ) قدرت مورد نیاز ترمیستور NTC را نشان می دهد تا دمای آن را 1 درجه سانتیگراد از طریق خود گرمایش افزایش دهد ، که معمولاً در MW/° C بیان می شود.این توسط δ = V × I/ (T-T0) محاسبه می شود.سرانجام ، ثابت زمان حرارتی (τ) زمان لازم برای ترمیستور برای تغییر دما 63.2 ٪ از تفاوت بین دمای اولیه T0 و دمای نهایی T1 در شرایط قدرت صفر است ، که به طور معمول در ثانیه (ها) اندازه گیری می شود.